Mei – seria Lago Vista – Rozdział 2

Emmet

– Ivet, Ivet, Ivet, gdzie podziewa się twój mąż? – Prowadzę pijaną kobietę do swojego biura. Ta uwiesza się na mojej szyi, a jej dłoń błądzi pod moją koszulą. Nawet w takim stanie myśli tylko o tym, aby dobrać się do moich spodni.

– Dobłe wieszzz – bełkocze. Przesuwam ją na drugie ramię i przykładam kartę magnetyczną do czytnika. Gdy drzwi się otwierają, dostrzegam Vincenta siedzącego za biurkiem i wklepującego coś do komputera. Zerka na mnie i kręci głową z niesmakiem wymalowanym na twarzy. Wprowadzam zataczającą się Ivet do gabinetu i pomagam jej usiąść na sofie. Jak tylko jej tyłek klapie głośno na miejscu, zaraz zaczyna dobierać się do mojego rozporka.

– Ivet – syczę, ale ona nie poddaje się. Próbuję złapać ją za obie dłonie i odciągnąć, ale jak na pijaną kobietę jest wyjątkowo sprawna i szybka. Słyszę parsknięcie Vina, który kątem oka obserwuje moje zmagania.

– Łiem, że masz na mnieee oszotee. – Wyciąga mojego fiuta i od razu wciąga go do buzi. Wyrywa mi się jęk i puszczam jej dłoń. Poddaję się, bo potrzebuję spuścić napięcie. Jestem twardy od dłuższego czasu, ale to nie zasługa Ivet. Przymykam oczy, a moje myśli od razu uciekają do szmaragdowych oczu Mei i jej zadziornego spojrzenia. Kurwa! Czuję, jak Ivet zasysa się, a jej dłoń mocno obejmuje trzon mojego kutasa. Wyobrażam sobie, że to Mei przede mną klęczy. Chwytam Ivet za włosy, a ona mruczy.

– Kurwa! – Wypycham biodra, gdy tylko w mojej głowie wyostrza się obraz ust kobiety dookoła mojego fiuta. Ten widok tak mnie nakręca, że zaczynam poruszać się szybciej, pieprząc ostro usta Ivet. Zaciskam dłoń na jej włosach i czuję, jak odbijam się od jej gardła. Ta krztusi się, ale nie wyrywa. Wbija paznokcie w moje uda, a ja napieram jeszcze mocniej. W końcu z jękiem dochodzę i odpływam na kilka sekund. Gdy tylko odzyskuję równowagę, puszczam jej głowę, a ta zlizuje resztki spermy z czubka mojego penisa. Widzę, jak się kręci, bo jest gotowa na więcej. Po to tutaj przyszła, po to zawsze przychodzi. Odsuwam się od niej. – Vin się tobą zajmie, ja jestem zmęczony. – Wskazuję na chłopaka siedzącego za biurkiem.

Ten się krzywi w moim kierunku, ale zmienia wyraz twarzy, gdy Ivet spogląda na niego. Kobieta wstaje i myśląc, że porusza się zmysłowo, podchodzi do Vina. Kręcę głową i chowam fiuta w spodnie. Siadam na sofie i wyciągam nogi przed siebie, kładąc je na stoliku. Mój brat za nią nie przepada, bo potrafi być upierdliwa i jak raz się do kogoś przyssie, to potem trudno się od nie wyrwać, ale Vin zna dobrze naszą sytuację. Wie, że mąż Ivet inwestuje masę kasy w klub, a pieniądze są potrzebne do spłacenia starych długów. Dopóki nie wyjdziemy na prostą, muszę obsługiwać klientki i zadbać o interesy.

Do gabinetu wchodzi Ann, manager Realisation, i z niesmakiem patrzy na Vina posuwającego przy moim biurku Ivet. Kobieta wije się pod nim i jęczy, a ten krzywiąc się, wchodzi w nią raz za razem, klepiąc ja ostro po tyłku.

– Czy oni musza robić to tutaj? – syczy Ann, rzucając na stół faktury z zamówieniami.

– Vin wyświadcza mi przysługę – odpowiadam i podnoszę się, aby przejrzeć dokumenty.

– Co się stało, że nie masz ochoty na seks? – Ann siada obok mnie i zakłada nogę na nogę. Ma na sobie obcisłą skórzaną spódnicę i do tego jasny top. Ma cholernie zgrabne nogi. Kilka razy przespaliśmy się ze sobą, ale potem oboje uznaliśmy, że lepiej nam się razem pracuje niż pieprzy, więc pozostaliśmy przyjaciółmi. Jest jedną z niewielu osób, którym w stu procentach ufam.

– Obciągnęła mi i na dziś mi to wystarczy – odpowiadam, otwierając zmrożone piwo.

– A już myślałam, że to ma coś wspólnego z tą brunetką przy barze. – Zerka na mnie z uniesionymi brwiami. Słyszymy głośny jęk Ivet, a potem kilka przekleństw Vina. Ann przewraca oczami.

– To znajoma Sandry – wyjaśniam bez entuzjazmu. Nie chcę, aby Ann wyczuła, że Mei zrobiła na mnie większe wrażenie, niż potrafię się do tego przyznać.

– Tak, wiem. Zarezerwowała dla niej lożę, ale ona wolała siedzieć przy barze. Nie wyglądała na zachwyconą i z tego, co widziałam, nawet tobie nie udało jej się rozchmurzyć – mówi, nalewając sobie soku pomarańczowego. Ann miała kiedyś problemy z mężem alkoholikiem i unika picia jak ognia. Co mnie bawi, bo pracuje w moim klubie, gdzie alkohol leje się strumieniami. Wzruszam ramionami.

– Widocznie mój urok osobisty nie jest już taki sam jak dawniej – odpowiadam, gdy dołącza do nas Vin po tym, jak wręcz wypchnął za drzwi Ivet. Siada wygodnie w fotelu i mierzy mnie morderczym wzrokiem. Częstuję go piwem.

– Nie znoszę tej kobiety – syczy. – Fiut mnie boli, bo nawet mi przy niej nie staje – skarży się.

– Może powinieneś zacząć brać jakieś wspomagacze – drażni się z nim Ann. Ten rzuca jej wściekłe spojrzenie.

– Jej mąż organizuje tutaj co miesiąc bankiety i płaci sporo kasy. Wytrzymaj jeszcze trochę – proszę go. Vin odchyla głowę i wypuszcza głośno powietrze.

– Kurwa, nie rozumiem, dlaczego nie możesz poprosić o pożyczkę Michela lub Daniela. – Wraca do tego za każdym razem, gdy jest sfrustrowany.

– Bo to mój problem, nie ich – syczę. Wałkowanie tego tematu za każdym razem, gdy ma gorszy dzień, zaczyna mnie irytować.

– Twój ojciec nie żyje. To nie są twoje długi – wyrzuca z siebie.

– Kurwa, Vin. Dobrze wiesz, że mój stary zadłużył się u dilerów narkotykowych, albo spłacę jego długi, albo będę musiał ich wpuścić do klubu. – Powtarzam się już po raz kolejny, ale on i tak magluje dalej tę sprawę.

– Nawet cię, kurwa, nie wychowywał. Oddał cię do sierocińca. Nigdy się o ciebie nie upomniał, nigdy! – warczy, po czym wstaje, bierze ze stołu papierosy i wychodzi na taras. Zawsze gdy wspominamy dzieciństwo, denerwuje się i musi zapalić. Ann siedzi wpatrzona w stół. Wiem, że myśli podobnie jak Vin i chciałaby, abym wyznał wszystko Michaelowi i Danielowi, ale ja nie mogę obciążać najlepszych przyjaciół swoją przeszłością. Pomogli mi już wystarczająco dużo i tym razem sam muszę rozwiązać swoje problemy.